Weet je nog? Die bloem die op het punt stond om open te gaan? Nou, die zit nog heerlijk veilig in haar knop. Energie en voeding opslaan voor het moment dat ze echt mag gaan bloeien.
Ik hou mezelf tegen. Blijkbaar nog niet zeker genoeg of nog niet vol in het vertrouwen voor dat wat komen mag.
Waarom blijven plannen soms plannen. Waarom pak je niet door als je eigenlijk wel zou willen en wat is het dat je niet durft groeien naar dat wat je zou kunnen zijn? Een zoektocht die ik op dit
moment mag aangaan.
En terwijl ik dit schrijf besef ik mij dat ik misschien wel gewoon te snel wil gaan. Dat ik de bloem bijna uit haar knop wil trekken om haar maar te laten bloeien, vergetend dat de natuur haar eigen tempo bepaalt.
Ik geniet enorm van de kleine stapjes die ik maak. Ik doe ervaring op binnen het vak als Weddingplanner en Evenementenorganisator. Vol energie kom ik thuis als ik hiermee aan de slag mag zijn en ik straal van oor tot oor. Ik geniet!
En laat dat nou net hetgeen zijn dat ik mezelf had voorgenomen. Weer meer genieten van het leven. Weer contact maken met het plezier, met vreugdesprongetjes in mijn hart en de glinstering in mijn ogen.
Ik denk dat de knop van mijn bloem op het punt staat om open te gaan. Het heeft genoeg energie, levenslust en voeding. Nu alleen nog dat beetje lef om ook echt te gaan bloeien. Ik zie uit naar het moment dat ik, op mijn tempo, daar kom waar ik naartoe mag gaan.
Reactie schrijven